غــ ـــمـــ ـکــ ــ ــده عـ ــشـ ــــق

همیشه همینطور است...

یكی می ماند

تا روزها و گریه را حساب كند،

یکی میرود

تا در قلبت بماند تا ابد

اشک هایت را پشت پایش بریزی.

رسم رویاها همین است...

که تنها بمانی با اندوه خویش

روزها و گریه ها را

به آسمان خالی ات سنجاق کنی

باید باور کنی که بر نمیگردد...

که بگویی چقدر شب ها سر بی شام گذاشته ای

تا بتوانی هر صبح

با یک شاخه گل

منتظرش بمانی...